„Prawo do bycia zapomnianym” w rozporządzeniu ogólnym o ochronie danych osobowych (RODO)

Kolejny wpis dotyczący RODO poświęcony został prawu do usunięcia danych, znanemu szerzej jako „prawo do bycia zapomnianym”. 

Szczątkowa dotychczas regulacja, zawarta w przepisach Dyrektywy nr 95/46/WE, potwierdzona następnie w przełomowym wyroku TSUE z 13 maja 2014 r. w sprawie C-131/12 Google Spain SL i Google Inc. przeciwko AEPD i Mariowi Costesze Gonzálesowi, została szczegółowo doprecyzowana przez nowe rozporządzenie ogólne o ochronie danych osobowych.

Zgodnie z art. 17 RODO osoba, której dane dotyczą ma prawo żądania usunięcia swoich danych osobowych, a administrator ma obowiązek ich usunięcia bez zbędnej zwłoki, jeżeli zachodzą okoliczności, wskazane w treści tego przepisu. Wśród nich należy wskazać m.in. na następujące:

•    brak niezbędności przetwarzania danych osobowych do celów, w których zostały zebrane
•    cofnięcie zgody na przetwarzanie
•    wniesienie sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych

Wskazać należy jednak, iż „prawo do bycia zapomnianym” nie ma charakteru absolutnego i może być w pewnych przypadkach ograniczone przez wzgląd na ochronę nadrzędnych prawnie uzasadnionych interesów. Wśród nich wymienia się:

•    prawo do wolności wypowiedzi i informacji
•    wynikający z przepisów prawa obowiązek przetwarzania danych osobowych przez administratora 
•    istnienie interesu publicznego w dziedzinie zdrowia publicznego

•    cele archiwalne w interesie publicznym 
•    badania naukowe, historyczne lub statystyczne 
•    ustalenie, dochodzenie lub ochrona roszczeń

Przypominamy, że przepisy RODO zaczną obowiązywać 25 maja 2018 r.

Pełna treść rozporządzenia dostępna jest pod adresem: http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32016R0679&from=PL